We genieten met volle teugen van de steeds warmer wordende zomer terwijl het nog maar mei is, en dus eigenlijk nog lente hoort te zijn.

Bij toverslag (of was het onweer?) besef ik weer dat er iets niet goed gaat met de aarde als ik beginnend met een oorverdovende onweersknal opeens uit mijn zonnestoeltje gedreven wordt… zo weer de werkelijkheid in.

We moeten veranderen.

En dan nu het weerbericht:

In het noorden is het wat riskant
maar in het zuiden
is het vannacht
ideaal buiten-vrijweer

Loesje

BUITEN-VRIJWEER

Buiten gaat het van een droge 29 graden in één klap naar een stortbui met onweer en de daaruit voortvloeiende temperatuurdaling.

Om binnen een half uur weer bijna terug te zijn in een soortgelijke hete temperatuur waarin het vocht zich al bijna weer heeft gedroogd.

Het is nog mei in Nederland.

Met een knipoog zend ik Django mijn zoon een berichtje naar zijn woonplaats in Italië.

‘Het is hier warmer dan bij jou‘; zeg ik lichtelijk vermaakt. Het verschil is wel 2 graden.

Dat Maastricht het warmer heeft als Turijn was nog niet gebeurt in onze van elkaar gescheiden dagen.

Het is opmerkelijk, want hebben we niet altijd in onze gedachten dat die mooie vakantielanden warmer zijn? Dat we naar het verre oosten (lees zuiden) of iets in die trant moeten om de zomers warm door te brengen?

Dat we pas echt daar het gevoel van de zomer kunnen ervaren met de daarbij behorende vakantievlinders?

Deze tijd lijkt voorbij.

Wat je nog niet zo lang geleden zocht in Zuid-Frankrijk, Spanje en Portugal vindt je ineens op je eigen flatje driehoog.

Gelukkig woon ik wat lager met een groot terras, wat ervoor zorgt dat het zomerse gevoel nog wat verder wordt uitgestrekt deze middag.

De ruimte van een hele ligstoel welteverstaan.

Het maakt me blij en gelukkig. Vakantie in mijn eigen tuin.

Toch bekruipt me achter het zonnetje, de bewolking van het schuldgevoel…

Welke me zo even met één klap en een hevige tranenvloed aan regen opnieuw wakker heeft gemaakt.

Ik weet dat ik wat anders hoor te voelen en iedereen met mij die geniet van het bruine bikini kleurtje langs het randje van je slip. Verlangend naar de warmere nachten met bijbehorende kansen op ‘de lekker in de wei liefde’.

De aarde warmt zich op en wij liggen te genieten.

Ik hoor me schuldig te voelen. Want ook ik doe mee aan deze waanzin, onze consumptie maatschappij.
Zelfs al probeer ik elke boodschap netjes te scheiden.

Ik rijd momenteel niet en wil eigenlijk binnenkort elektrisch gaan rijden, dus ik doe mijn best
of eigenlijk meer…

Het is mijn intentie om echt mijn best te doen.

Maar doen we dat niet allemaal?

Ons verschuilen achter een intentie die ons past?

Totdat…

 

 

DAT WAT WE ALLEMAAL WETEN

We weten allemaal dat deze hete dagen op een ongewoon tijdstip in het jaar ons weer aan het denken moeten zetten….

We met zijn allen fout bezig zijn.

En toch weten we ook dat straks de kinderen gehaald moeten worden. Met de auto het liefst, lekker snel passend in de nog snellere maatschappij. Natuurlijk wordt er daarna opnieuw snel gekookt omdat de voetbaltraining van de jongste nog op de planning staat naast de aerobic les van de dochter.

Nee, nu grap ik maar wat…

Maar je weet wat ik bedoel…

We weten hoe het met de aarde ervoor staat.

We willen echt dat de aarde kans krijgt om zich te herstellen.

We willen dit echt graag…

Totdat…

Hoe zou jij je voelen
als iemand je haar
sneller knipt dan het groeit?

Loesje

WAT NU

Zullen we vandaag even opnieuw aan de wereld denken en dankbaar zijn voor haar moois?

Zullen we vandaag samen opnieuw even stil staan bij wat verandert kan worden in ons leven?

Heb jij misschien een goede tip die ik nog niet weet? Ik hoor haar graag.

Love With Me.
Cumi

PS: Vergeet je regenjas niet. Het is weer bijna vrijweer.

Weersverwachting
voor de komende 5 dagen:

Herfst Zomer
Lente Zomer Winter

Loesje

Foto door Engin Akyurt via Pexels

Wil je meer van mij lezen?
Wat denk je van Geluk is de weg?