Een mooie man in een rok of een nostalgisch rood bankje.

Velen willen schrijver worden maar weten niet waarover te schrijven. Een leuke oefening om de schrijver in jou mee te verleiden is een moment te pakken, in mijn voorbeeld een rood bankje en daar een verhaal omheen verzinnen. Dit brengt op een leuke manier je creativiteit tot leven.

Ik vind het zelf een leuke oefening om een paar dagen hetzelfde object te nemen en hier elke keer een ander verhaal omheen te bedenken. Je leest hieronder mijn eerste versie en tweede versie van het ‘leuke rode bankje’ die ik zag staan toen ik naar mijn werk liep.

Het lijkt me leuk om jouw versie hierbij te lezen….

VERSIE 1

Ik liep langs het leuke rode bankje
dat voor ons pand stond. 
Gewoon zo’n standaard stadsbankje,
maar zal haar missen als ik hier niet meer werk.

Een bankje waarvan er velen zijn,
maar deze is toch wel heel bijzonder voor mij
merkte ik een beetje geroerd op.

Voor meerdere een geliefd plekje zelfs,
als ik keek naar de dakloze slapend daar op zijn zij.
Het hele bankje daarbij in beslag nemend.

Dakloos,
want anders zou je met deze temperatuur
echt niet daar gaan zitten, laat staan liggen. 

Hoe speciaal dan ook,
er moet wel iets heel speciaals, lekkers of warms zitten
wilde ik nu op het koude hout gaan zitten.

Dat zat (lag) er niet dus ik liep door.

Ik had trouwens ook geen tijd,
de vergadering wachtte op me.

Wat zou de reden zijn geweest
dat ze dit bankje
brandweerrood hadden gemaakt

vroeg ik me nog even af,

terwijl ik er alweer langs was…

VERSIE 2

Vele mooie, dierbare herinneringen aan dit bankje
kwamen in een fractie van een seconde omhoog.

Ik had er een keer bijna vier uur gezeten
en ook eenmaal nog geen tien seconden.
Beide keren waren onvergetelijk.

Of eigenlijk, elk moment zittend,
liggend of zelfs hangend op dit plekje
had magie in zich gedragen.

Zou dit door de kleur komen
had ik me toen nog even afgevraagd?

Alle onvergetelijke momenten
leken iets roods in zich te dragen,
de kleur van de liefde.

Op dit bankje
had ik de eerste keer het lef gehad
om mijn teennagels rood te lakken.

Eén voet opgetrokken,
lekker in het zonnetje met een flesje wijn
(ook een rode) die we hadden meegenomen
van het barretje om de hoek.

Met elke teen die ik rood lakte
voelde ik me baldadiger en stouter.
Mijn vriendin was deze kleur al gewend
dus die lachte geamuseerd om mij.

Samen met mijn splinternieuwe knalrode teentjes
hadden we daar uren gezeten,
gelachen en gedronken.

Zou het aan die kleur gelegen hebben
dat de verhalen onderling
steeds opwindender werden?

Of aan die toch wel heel aantrekkelijke man
die langs liep in zijn schotse rok.

Of lag het gewoon aan de wijn,
vroeg ik me toen nog af? 

En nu jij 🙂

Write with me,
Cumi

Vind je het leuk om meer te lezen over schrijven?

Misschien zijn de volgende blogs iets voor jou…
Wat jou tot Schrijver maakt
De Schrijverskus
Wij zijn Schrijvers

De bovenstaande quotes vind je hier.
De foto is van turismevallgorguina