Een Prachtige Kerstgedachte….

“Als we, net als Herodus, ons leven met dingen vullen, en nog eens met dingen; als we onszelf zo onbelangrijk vinden dat we elk moment van ons bestaan moeten vullen met daden, wanneer zullen we dan tijd hebben om de lange, trage tocht door de woestijn te maken zoals de Wijzen deden?

Of om te gaan zitten en naar de sterren te kijken zoals de herders?

Of om te peinzen over de komst van het kind zoals Maria?

Voor ieder van ons is er een woestijn om door te reizen. Een ster te ontdekken. En een wezen in ons binnenste om tot leven te brengen”.

Helaas is de schrijver hiervan niet bekend bij mij.

Maar wat is dat, de kerstgedachte?

Misschien moet de kerstgedachte wel een heilig mysterie blijven.

Kerstmis is de zachtheid voor het verleden, moed voor het heden en hoop voor de toekomst is de kerstgedachte van Agnes Pahro. Volgens David Cameron, geeft kerstmis ons de gelegenheid om stil te staan bij de belangrijke gebeurtenissen om ons heen.

Misschien zit de kerstgedachte wel in “hoe mooi ook, het altijd dingen blijven“.

Misschien is de kerstgedachte wel dat we niet geschapen zijn om maar bezig te blijven, we ook eenvoudig mogen zijn.

Misschien is de kerstgedachte een geheugensteuntje voor het feit dat we zelf de tijd moeten maken voor de lange, trage tocht door de woestijn bedenk ik me.

Tijd vinden om onze ster te ontwaren.

Zoek je eigen ster. Volg haar licht. En wanneer je werkelijk een ster de jouwe wilt kunnen noemen, dan kan dat.

Er worden dagelijks nieuwe sterren aan de hemel ontdekt. Het is zelfs mogelijk om een ster naar jezelf te vernoemen of een ster in liefdevolle herinnering de naam te geven van een overleden geliefde.