Het leven bestaat vol mooie verhalen die nog niet verteld zijn.

De meesten onder ons hebben verhalen genoeg maar komen toch niet toe aan het schrijven. Iets houdt hen tegen. Heb jij dat ook? Dan is dit de manier om de schrijver in jou wakker te maken!

Velen onder ons denken geen schrijftalent te hebben, tot het moment dat er een verhaal afgeschreven moet worden. Vele schrijvers heb ik de meest gave verhalen zien schrijven toen er een eenmaal een begin gemaakt was.

Ik heb een fantasie gezien die onvergetelijk mooi was en die zelfs de schrijver verbaasde.

Ben jij zo iemand?

Ik daag je uit om met het verhaal wat ik hieronder schrijf verder te gaan. Als je het leuk vindt wil ik graag het deel wat jij schrijft in mijn blogs delen zodat het ook echt zichtbaar wordt in de wereld en jij je stap kan zetten naar het ware zichtbare schrijverschap.

Heb het lef, lees mijn begin en deel je verhaal met mij en alle lezers! Have Fun!

ALLES BEGINT BIJ DE EERSTE STAP!

Herman Brusselmans, een Vlaams schrijver zei het als volgt;

‘Ik heb tot nog toe achttien keer een boek geschreven, maar ik heb veel vaker géén boek geschreven. Het is een rotgevoel om als je schrijver bent, te beseffen dat je volop bezig bent geen boek te schrijven‘.

Ik denk dat dit voor velen geldt. Bij mij heeft het ook heel lang geduurd voordat ik ging schrijven. Terwijl ik in mijn hart wist dat ik een schrijver was… of in ieder geval wilde zijn.

Kopieer mijn onderstaande tekst en ga met jouw verhaal verder.

Welke zinnen komen als vanzelf bij je naar boven als je mijn tekst leest?

Denk er niet teveel over na!

Schrijf ze gelijk op en ga door.

Geef iets in je de tijd om er jouw verhaal van te maken.

Dit kunnen een paar zinnen zijn, 100 woorden of misschien wel 1000.

Begin gewoon en zie… waar het verhaal in jou, jouw naar toe leidt.

Vind je het leuk om je verhaal te delen? Schrijf haar als reactie onder deze blok of mail je tekst naar carmentalithacumi@gmail.com.

Ik zou het SUPER vinden om jouw vervolg verhaal te lezen!

Houd je niet in, laat je gaan en laten we beginnen… 

Psst…. de foto is de hoofdpersoon…..

HET BEGIN

Daar stond ik dan aan het eind van de lange laan. Enkel vergezeld door een statige rij van keurig onderhouden berken. Alsof ze me de weg wezen. Vanaf de plek die mij altijd luxe en comfort had geboden naar de weg die voor me lag. Het gaf me een onrustig gevoel.

Ik had de keuze gemaakt, dus nu moest ik doorgaan. Al was het enkel om mezelf niet teleur te stellen. Ik wilde mezelf zijn. Ik wilde doorzettingsvermogen hebben en durf. Ook al schreeuwde het grootste deel in mij “ga terug”, “doe het niet”.

Terwijl mijn gedachten hevig discussieerde, trapte mijn voet op het gaspedaal. Het leek of ze zich niets aantrok van de twijfel die zich door mijn bloed baande. Mijn voet gaf gas en mijn handen draaide aan het stuur alsof zij de weg wisten.

Kilometer voor kilometer rijdend door prachtig groen, via zwierende wegen met plotselinge bochten. Niet wetend wat er kwam. Ik had enkel de herinnering aan wat ik achterliet. Ik kon altijd nog terug hield ik mezelf voor. Ook al wist ik dat dit niet zo zou zijn. 

Daar stond ik dan, enkel samen met mezelf. Dat pijnlijke moment dat ik alleen mezelf nog leek te hebben. De gedachte dat het misschien nooit anders was geweest besloop me van achter. Het beangstigde me. Ik wist dat alle leugens in mij zichtbaar zouden worden en wellicht al mijn waarheden onwaar zouden blijken te zijn, als ik de weg zou blijven volgen. Toch gaf mijn voet resoluut wat gas bij. Net alsof zij mij wilde beschermen om niet terug te gaan.

Ik weet niet meer hoe lang het duurde voordat ik stopte. Maar weet nog wel dat ik om mij heen keek en niets meer herkende. De reden kan natuurlijk zijn dat ik niet vaak verder kwam dan de muren van het paleis waar ik zo lang had gewoond.

Ik reed stapvoets verder. Uitkijkend naar een teken. Erop vertrouwend dat er iets zou zijn dat me zou leiden naar de plek waar ik hoorde. Tenminste dat hoopte ik.

Voor me maakte de weg een bocht naar rechts waarna hij gelijk overging in een splitsing. Het voelde vreemd zo snel na een bocht. Net of hij opeens bedacht was in een luttele seconde.

Er stond een bord aan de kant van de weg. Hij gaf aan dat rechts aanhouden me richting het dorpje Kampeersnol zou brengen. Binnenin mij voelde ik een giecheltje opkomen. Las ik dat nou goed? Omdat zelfs mijn stapvoets rijden te snel was om het bordje te lezen, reed ik een stukje achteruit.

Onder de plaatsnaam stond met kleine lettertjes geschreven:

“Van oudsher heet de hoge duin, de Jan Klaassennol maar omdat er vanaf de jaren 30 van de vorige eeuw veel op wordt gekampeerd, wordt het in de volksmond de Kampeersnol genoemd. (een ‘nol’ is een zandheuvel, duin)”. Dat verklaarde dus bijna alles, dacht ik vermaakt.

Door de naam wist ik niet zo goed wat ik ervan moest denken en keek naar het andere bordje. Trutjeshoek gaf het bordje naar links aan. Natuurlijk gingen mijn ogen als vanzelf naar de kleine lettertjes daaronder. “Buurtschap in de gemeente Oldebroek” was het enige wat zij prijs gaf.

Daar stond ik dan. Het werd tijd om een keuze te maken. Zou ik links gaan? En zou ik me dan een trutje voelen vroeg ik me af? Ook al wist ik natuurlijk ook wel dat het enkel een naam was. Maar toch…

Of zou ik de andere richting aanhouden, die van de snol. Ik moest opnieuw lachen. Ik keek links en keek rechts, opnieuw naar links en maakte een keuze…….

……. 😉

NU IS HET JOUW TIJD!

Jouw tijd is nu aangekomen. Zou jij rechts kiezen of toch links gaan?

Of zou jij wat anders doen?

Heb jij misschien iets gezien wat ik niet zag?
Ik ben benieuwd 🙂

Vergeet je je verhaal niet te delen?

Schrijf haar in de reactie hieronder of mail je verhaal naar mij.
Mailadres: carmentalithacumi@gmail.com

Vermeld in de mail of je het leuk vindt dat ik je schrijven deel in mijn blogs met andere lezers of dat je toch liever geheim blijft. Alles mag, als jij maar schrijft! 🙂

En…

Welke titel zou jij geven aan wat je hebt geschreven? Wat is de titel van jouw verhaal?

Write with me,
Cumi

Hier vind je de inspirerende quotes die ik heb gebruikt.

Wil je meer schrijf inspiratie? Lees dan mijn boek Heiligdom van Liefde