Archive for mei, 2022 .
DE STEM VAN MIJN BLIK... Ik ben verbaal niet zo sterk. Non verbaal des te sterker. Ik wou dat ik net zo gemakkelijk kon spreken in het openbaar als ik schrijf in openbare ruimtes. Of is het misschien dat ik mijn stem niet hoor?Een nieuwe
HET SLIMME DEEL... Hersenen, we doen er zoveel mee denken we met recht als we ‘s avonds moe op de bank neervallen. Maar eigenlijk lijkt dit alleen maar zo. Er zijn er die beweren dat we maar één procent van de slimme massa in ons
MAG IK MET MIJN GEDACHTEN BIJ JOU ZIJN... Zodra ik het witte wegdek betreed blijf ik als voetafdruk even aanwezig. Ik galm nog even na terwijl ik mijn stappen voortzet naar mijn werk.Een nieuwe episode uit Heiligdom van Liefde. Doe je jas aan en je
VANDAAG BEN IK ZICHTBAAR... Vele dagen gaan voorbij in ons leven zonder de zichtbaarheid van ergens te zijn geweest. Onze aanwezigheid wordt bijna door niemand opgemerkt zodra we verder gaan.Of het moet een toevallig laatste spoortje zijn van een vlaag parfum die plotsklaps toch een
VERBINDEN EN LOSLATEN GAAN SAMEN... Het je losmaken van je kind is een heel langzaam proces. Maar als hij niet te snel gaat en niet te langzaam en je elkaar lekker in je puber waarden kunt laten is er weinig aan de hand. Want halen
MIJN WEDERGEBOORTE... Nooit geweten dat een geboorte zoveel met zich mee zou brengen. Niet alleen de geboorte zelf wat een hele schok was maar ook de wedergeboorte die ik zelf moest ondergaan om te komen bij het ware moederzijn. De liefde, zo mooi, zo rauw,
LADINGEN LIEFDE OM TE GEVEN... Om bij de liefde in jezelf te komen moet je eerst door een groot aantal lagen van smart en pijnlijke herinneringen. Was het maar zo gemakkelijk als sommigen durven zeggen. De weg was teisterend lang maar toch in het heetst
JEZELF ZIEN IN DE ANDER... Een busritje ‘s ochtends in alle vroegte laat meer van je zien dan je eigenlijk zou willen. Al onze vaak op (geen) bewijs beruste overtuigingen en merendeels achterstallige oordelen borrelen als vanzelf op of ze niets anders dan de eeuwige
HET MOMENT DAT IK HEM INADEMDE... Als je in het gevoel van de hel leeft denk je dat dit nooit meer overgaat. Het is alsof uit de hel ontsnappen niet meer mogelijk is wanneer je eenmaal de lijn bent overgestoken. Maar niets is minder waar.
DE LIEVE VREDE... Er wordt veel in de wereld uitgevochten. Vroeger op het slagveld en nu meer in het verkeer. Wordt het niet eens tijd om voor die lieve vrede de vredespijp er weer eens bij te pakken? Of zullen we gewoon beginnen in bed?
