De kracht van charme en de verleiding die je dingen laat doen of zeggen die je normaal gezegd nooit zou doen of zeggen. Daar gaat het in deze episode van mijn boek Heiligdom van Liefde om.

Met een beetje char(is)matische verleiding kan je eigenlijk alles zeggen… zonder (te) veel tegenspraak blijkt maar weer….

HOPELOOS CHARMANT

Er was geen hoop meer. Tenminste bijna geen.

Ergens bood iemand het bedrijf nog een kans, zij het met verlies. Een groot aannemer. Dus daar zat geld, constateerde ik met mijn snelle geest. Ik was altijd al goed in verbanden leggen. Mijn grote trots, waar ik al vaak om geprezen was.

Ik moest even lachen om mezelf. Wat had mijn eigen humor me toch veel gebracht. Daarmee had ik mezelf en m’n leven overleefd.

Deze zakenman had een aanzienlijk groot deel van de concurrenten ook al in zijn zak kunnen stoppen de afgelopen jaren. Door al die rivalen samen te voegen of eigenlijk meer uit te schakelen had hij het idee om in één klap alle wijsheid onder één dak te hebben.

Hier en daar zou een beetje uitgedund worden maar de meesten zouden toch hun werkplek mogen behouden.

Lees: als je lief bent en doet wat hij zegt, kort gezegd, geen eigen mening had. Maar dat zou geen probleem zijn, want die hadden deze heren toch al niet.

Dat was niet erg positief besefte ik, een beetje veroordelend of zelfs vooroordelend, als dit al een woord was.

Nee, het was toch geen vooroordeel. Misschien wel een zelfbedachte illusie. Ik had het bewijs al meerdere keren geleverd gezien.

Gelukkig dat er bijna geen vrouwen werkten, want die waren nog erger.

Was het plekje naast de big one (in bed) nog vrij, dus de vacature minnares nog niet ingevuld, dan werd geen zinnige belofte meer gehouden. Of het moest ze dichter brengen bij hun nieuwe status.

Ik was één van hen. Ik was het zo beu, die rol.

Ik wilde zijn wie ik werkelijk was met alle deukjes, putjes en rimpeltjes (lees: levenservaring) bij elkaar. Uniek en van waarde en niet alleen de seksuele (lees: markt) waarde.

Ook al moest ik er ook weer niet aandenken dat niets meer keek of floot. Hoe ik af en toe ook zuchtte, als ik boodschappen ging doen op de fiets. Dat er nog omgekeken werd, deed mij toch wel wat. Een soort anti rimpel crème maar dan totaal natuurlijk. Ik werd er blij van.

Ik had zelfs vorige week weer eens chance gehad met een vrouw.

Ik moest gelijk weer denken aan het pure handwerk van die ene keer. Vinger aflikkend lekker. Ruimte gevend aan mijn wilde hartstocht, leefde ik met haar de naakte waarheid.

Schaamteloos eerlijk.

Ik schoof mijn ene been van de ander en de andere over de ene. Alle blikken schoten naar mijn dijen. Ik kwam automatisch weer terug in het nu. Was weer alert en alle mannen met mij.

Agenda punt twee.

Ben je nieuwsgierig naar de eerdere delen
van mijn roman Heiligdom van Liefde?
Je vindt er een aantal hieronder…

Van minnares naar grote liefde (6)
Heb jij het lef je hart te volgen? (7)
De heilige ontmoeting (8)