We gaan verder met het elfde deel van mijn boek Heiligdom van Liefde. Het verhaal over prinsen, kikkers en supermannen.

Wie komt ons redden?

 

Je kan de delen lezen als losse schrijfsels. Wil je het hele boek lezen? Begin dan met de eerste delen van Heiligdom van liefde. Je vindt deel 1 tot en met 10 hier

 

 

KIKKERS EN PRINSEN

Het tuinhekje achter mij dichttrekkend, liep ik het trottoir op. Rondkijkend of ik niet toevallig een loslopende kikker of verdwaalde prins zag.

Een superman die mij zou komen redden, mocht natuurlijk ook.

 

Want gered worden wou iets in mij nog steeds. In mijn beleving werden prinsessen dat. Waarschijnlijk daarom had ik altijd een prinses willen zijn. 

Of zou ik als ik mocht kiezen toch de wereld willen betreden van nog een rang hoger dan het prinsessen zijn, vroeg ik me om me heen turend af.

Geen prinses, want die heeft haar borsten nog nodig om te imponeren, maar die van een echte koningin. Zittend op haar troon en regerend in de prachtigste jurken met lange haren steeds weer zijdezacht geborsteld. 

Misschien dat ik dan eindelijk een keer mooi wakker zou kunnen worden bedacht ik me en niet met zo’n kapsel alle kanten op.

 

Wonend in een kasteel met tafels rijkelijk gevuld met de heerlijkste maaltijden. Of zou ik als ik alles kon doen wat ik wilde elke dag uit eten gaan, in de allerleukste restaurantjes?

Ik zag me al zitten als belangrijke koningin. Met altijd het sappigste fruit, in rijk gevulde fruitschalen naast me. Gewoon altijd het beste eten de hele dag. Gewoon omdat ik het waard ben maar ook omdat ik fortuin genoeg heb. 

Als koningin zou ik genieten van iedere avond een bal om me te helpen aan de prins, ik bedoel een eigen koning helemaal alleen voor mij.

Zwierend in de armen van de mooiste mannen van het rijk en omstreken die de hemel zouden bewegen om mij te mogen beminnen.

Mij leidend door de prachtige zaal vol kandelaars met immer brandende kaarsen en een romantische brandende haard, waar de magie knisperend vanaf zou spatten.

Ik zou slapen in een hemelbed met voile gordijnen, lichtjes dansend in een zacht warm windje, dat door het open raam naar binnen zou komen.

Er zouden iedere dag verse rozen op mijn nachtkastje staan en soms grote bossen tulpen.

 

Niet zo’n enkel bosje die je bij de plaatselijke  supermarkt even snel mee kunt pikken voor bijna niets, maar de mooiste in zo’n grote ronde glazen vaas, natuurlijk zonder kalkresten en zo groot als het hele tafeltje naast mijn bed. 

 

Helemaal vol met de ene dag verse geurende paarse bloemen, de andere keer hartstochtelijke rode of meisjesachtige roze.

 

Kortom een leven die mij blij zou maken.

 

Het prinsesje, de jonkvrouw maar ook de koningin en de dame in mij. 

Slapend met werkelijk alles erop en eraan.

Met gladgestreken sprankelend wit bedlinnen voor de hemelse vrouw in mij. Tussen ladingen kussens om lekker in weg te zwijmelen. Natuurlijk in prachtige zijde nachthemdjes. 

Alleen al het denken hieraan gaf me een rijk gevoel. Ik wist dat alles begon bij een gedachte. Deze gedachte wou ik voeden en volledig in elke laag in mij voelen en daardoor werkelijkheid maken voor mij. Tenminste het overvloedige gevoel.

Of ik nou zou trouwen met de prins of de koning of niet, deed er dan niet meer toe. Ik wilde me de mooiste voelen. Voor mezelf. En dit uitstralen naar de wereld om mij heen.

Dan zou ik het geld hebben om alles te doen wat ik maar wilde. Want daarin zou ik mezelf ontdekken.

Dat rijke leven zou wel snel dik maken bedacht ik me opeens of zou in ieder geval met gemak mijn zeven kilo wat ik teveel had vasthouden. Misschien zelfs wel verdubbelen.

Ik besefte heel goed dat ik met deze twijfel dat wat ik het liefste wenste van me af duwde. Dus ging ik gauw op zoek in mijn mind naar een andere versie, die de weerstand zou verzachten en mijn wens daardoor weer meer naar me toe zou trekken.

De kans weer groter zou maken om wat ik echt wilde werkelijkheid te laten worden, in plaats van wat ik niet wilde of zelfs bang voor was, in mijn leven te trekken of in dit gewichtsgeval, te houden.

Het bewust zijn van alles begon bij een gedachte, of eigenlijk het gevoel achter de gedachte, had ik al lang geleden geleerd maar was moeilijker in praktijk te brengen dan ik had gedacht. Alles, dus zowel wat ik wenste maar ook net zo goed waar ik bang voor was.

Wat gaf ik de aandacht?

Ik had het grootste deel van mijn leven mijn aandacht gericht op wat ik niet wilde, waar ik kwaad op was en wat ik veroordeelde. Dit had me misschien daarom dan ook vaak gebracht wat ik niet wilde. Dat achter alles liggende bewustzijn had ik onderhand verworven. 

Op een dag had ik besloten om steeds opnieuw te kiezen voor wat ik wel wilde. Elke keer wanneer er weer een negatieve hersenspinsel mijn beleven in zou springen zou ik die daadkrachtig overboord gooien en vervangen tot niets meer wat ik echt wilde in de weg zou staan. Ik de prinses zou zijn of iets wat daar op leek. Vanzelfsprekend slank.

Maar ik wilde vooral zuiniger worden op mijn lijf. Ik begon van haar te houden om wie zij was. Ze was van mij en ik wilde een lang, gelukkig en gezond leven samen met haar delen. Alleen met de liefde zou ik haar delen.  Dus ik ging naar een meer vrolijke versie.

Dat fortuinlijke leven zou me aan de andere kant de mogelijkheid geven om een heel harem van heerlijke mannen om me heen te hebben, smachtend om gekozen te worden en mij op alle mogelijke manieren te verblijden.

Geld alleen al maakt aantrekkelijk. Mijn borsten deden de rest. En mijn buikje had ik gehoord. Zacht en vrouwelijk. En ik bleek een mooie navel te hebben.

Maar toch zou ik in dit rijke geval zelf nog steeds niet veel aan lichaamsbeweging doen. Bewust van weer het verkleinde denken ging ik op zoek naar de opbeurende kant, die me weer blijer zou maken en daardoor dichter bij wat ik wenste. Ik ging op zoek naar de andere kant, de meer positievere. De lichtere versie dus, bedacht ik lachend. 

Ik kende ook de andere kant van mezelf. Deze kant van mij was dol op mannenlijven. Hartstochtelijk geïnteresseerd zelfs,
wat al de nodige calorieën zou kunnen verbranden. Ik zou me als vanzelf in de vreemdste houdingen maneuvreren om elk genot uit de mannenlijven te trekken. Er ontsnapte een hikje bij deze leuke woordspeling.

Even zakelijk uitgerekend, zou dit komen op een dagelijkse vet verbranding van honderd tot tweehonderd calorieën bij een stevig potje vrijen. Dit had ik ooit eens gelezen in één of ander dames tijdschrift bij de tandarts.

Voor mijn ultieme gezondheid zou dit uitkomen op een gemiddelde van om de dag seks. Seks was voor mij alweer tweeëndertig dagen geleden dus dat was een verbruik van niets. 

Zeven kilo lijkt voor iets lekkers weinig maar is voor iets vervelends veel. Zeven hele kilo’s alleen maar omdat ik aanraking met aandacht plus oren die met volle aandacht naar mij luisteren te kort kom.

Lekker eten bood bij gebrek hieraan dan toch wel troost. Ook al wist ik echt wel dat in de ware kern het enige middel om af te vallen, de liefde voor mijzelf was.

Toch maakte de weerspiegeling in die ene andere het een stuk gemakkelijker.

Ik vergat zelfs te eten bij hevige verliefdheid,

de vlinders deden de rest…..

 

Tot gauw…

Love With Me,
CUMI