HSP heeft me lange tijd in de weg gezeten. Het voelde als een straf. Ik kon niet wat anderen wel leken te kunnen. En ik wou dit ook….

Jaren later zie ik het als een geschenk. Ik hoef niet meer alles te doen wat een ander ook doet. Ik heb wat anders.

Een innerlijke barometer die me gelijk zegt als ik teveel van mezelf en wie ik werkelijk ben afdwaal. Ik ben het dus die het grootste deel van mijn tijd heel dicht bij mezelf blijf. Waaruit voortkomt dat ik amper tot geen last meer heb van mijn HSP, aangezien ik luister.

Hier is opnieuw een paragraaf uit mijn boek Heiligdom van Liefde. Een 500 woorden waar ik spreek over mijn ervaring met het Hoogsensitief zijn.

HSP(ERIG)

…. zo’n hoog sensitief schepsel als ik.

Zo was ik ooit gediagnosticeerd. Van de psycholoog moest ik dan eigenlijk ook altijd dezelfde weg nemen naar mijn werk. Zo zou ik de indrukken beperken.

Hij had er niet bij verteld dat het leven dan weer zo saai zou worden dat ik dan weer terug zou moeten komen voor een nieuwe diagnose, depressie.

Mijn “stoornis” is goed te bestrijden met pillen om de scherpe kantjes te verzachten. Maar je kan ook gewoon je riem om doen (en bril af) en genieten van de vlucht, toch?

Ook hier is het een kwestie van overgave, net als in de achtbaan. Je haat het of je houdt er van.

Diegene die zich durft over te geven vindt het gevoel wat het brengt heerlijk, diegene die bang is en gaat vechten tegen het gevoel, verafschuwen het en gaan in het ergste geval overgeven of plegen zelfmoord.

Ik gaf me maar gewoon over. 

Ik hield van de achtbaan die mijn leven was. Soms doodvermoeiend en misselijkmakend, maar nooit saai.

Bij een stromend leven met af en toe een duikvlucht had je niet eens de tijd om ten onder te gaan. In ieder geval niet om zelf de keuze voor de doodssprong te maken.

Als het toch gebeurde dan was het in een volmaakt ogenblik. Vanuit het ik heb gelachen, dom gedaan maar echt met volle teugen geleefd gevoel. Dat kon nooit verkeerd zijn.

Voor mij zou dat zelfs het ultieme moment zijn om heen te gaan. Geen enge ziektes, gewoon lol hebben en springen.

Naar boven dan. Want volgens het laatste nieuws moest ik me in de hemel melden.

Waarschijnlijk maakten wij zelf de rit veel enger door onze gedachtes. Misschien moesten we gewoon eens naar onze eigen rit kijken vanuit interesse en met een flinke dosis humor.

En in het ergste geval gewoon even het handje van ons innerlijke kind vasthouden.

Want alles komt goed.

Altijd.

Ooit…

Wil je wat dieper op HSP ingaan?

Lees dan HSP als Kracht en
De vijf stappen die zorgen dat je het minder druk hebt.

Foto door Valeria Boltneva via Pexels

Wil je de eerdere delen van mijn roman
Heiligdom van Liefde lezen?

Heiligdom van Liefde (1)
De liefde verleidend (2)
Voelen is helen (3)
Elk moment beleefd in het nu (4)
Het ongekende mysterie achter alles. (5)
Van minnares naar grote liefde (6)
Heb jij het lef je hart te volgen? (7)
De heilige ontmoeting (8)
Schoonheid brengend waar ik ook ga… (9)
Waar liefde is, is leven (10)
Superman, kikkers, verdwaalde prinsen en koningen (11)
De liefde voor mezelf (12)
De magische flow (13)
De orde achter wanorde (14)
Al die niet doorgebroken sterren en mijn sterretje in de hemel (15)
Die eerste kus en al die andere (16)
Durf jij je te laten raken? (17)
Wat één moment je kan geven (18)
De wereld begint in jou (en mij) (19)
Het leven is een breiwerk (20)
Het verlangen naar huis (21)
Het verhaal van de tranen (22)
Alles begint bij een gedachte (23)